Waar zal ik beginnen...

21 april 2018 - Gobabis, Namibië

Ik begin maar bij waar ik gebleven was, 11 april. Ik had in de ochtend mijn eerste reisblog geschreven. Daarna hadden wij een afspraak met een vrouw bij de maatschappelijk werker. De maatschappelijk werker had eerder die week gevraagd of er een jongetje van 10 jaar bij ons kon komen. Zij vertelde dat hij opgesloten geweest was in huis met zijn gehandicapten oom van 21. En zijn oma was naar een ander dorp gaan liften een half uur hier vandaan. Die oma had ook nog een gehandicapten dochter van 16 en zij is doodgestoken. Door wie is niet duidelijk, maar we denken door haar eigen moeder. Toen wij het jongetje gingen ophalen, vertelde zijn opa (wat niet zijn echte opa is) dat hij hem niet mee wilde laten gaan, omdat hij dacht dat zijn ex-vrouw (de oma van dat jongetje) dat niet wilde. Die opa wilde voor deze jongen zorgen maar hij wilde niet in heel het verhaal gemengt worden. Dus we moesten eerst naar die oma, om verhaal te halen bij haar. Zij was op dat moment in het ziekenhuis bij haar gehandicapten zoon. Ik zal het verhaal niet ingewikkelder maken voor jullie. Maar uiteindelijk kwamen we met die oma bij de maatschappelijk werker terecht. En je gelooft het of niet, maar uit dit verhaal van de maatschappelijk werker kwamen nog 3 verschillende verhalen. Van die oma, van die moeder en van nog een andere dochter van die oma. Helaas zijn we nog niet achter de waarheid, maar wij houden ons er nu maar buiten. Het jongetje is bij die opa, waar hij naar ons weten goed verzorgd word. Wij hebben het nu aan de maatschappelijk werker overgelaten, omdat wij nu niks meer kunnen doen. Helaas hoorde we deze week dat die oma haar zoon ook niet meer wilt. Hij is nog steeds in het ziekenhuis, maar waarschijnlijk hoeft hij daar niet meer te zijn. Er is nog een gehandicapten jongen/man, en hij is ook daar achtergelaten in het ziekenhuis, dus het ziekenhuis is nu eigenlijk zijn huis geworden. Helaas zijn er geen opvanghuizen voor dit soort gevallen. 

De dag erna...
Een juf van Light for the children pre-school was net met zwangerschapsverlof gegaan. Toen zij weer bij de clinic kwam, kreeg zij te horen dat ze helemaal niet zwanger was. Ze konden niets zien of horen, en heel de zwangerschap kreeg ze al verschillende uitrekendatums. De ene keer zou ze bijna gaan bevallen en de andere keer zeiden ze dat ze nog 3 maanden moest. Elke keer was het wat anders. Nu was ze toch wel bezorgd, want ze was uitgerekend dacht ze en nu werd haar verteld dat ze helemaal niet zwanger was. Dus wij gingen met haar naar het ziekenhuis, om een echo te laten maken. Nu blijkt het dus dat ze nog maar 12 weken zwanger is. Dus vorig jaar was ze nog helemaal niet zwanger. En nu ze wel zwanger is zeiden ze in de clinic dat ze niet zwanger is. Het is echt geen grapje, Gijsbertha was met haar mee naar binnen gegaan en ze heeft het kindje duidelijk zien bewegen. Dus nu is deze juf weer aan het werk gegaan, ze is dus pas in oktober uitgerekend. 

Deze week nog bij de 2 gehandicapten kindjes geweest. We hadden een kast opgeruimd met allemaal gekregen spullen. Dus alles wat we niet voor het Lighthouse konden gebruiken, gingen we uitdelen bij gezinnen in de krottenwijk. Bij mijn foto's zal ik een foto plaatsen van het bezoek aan het meisje. Ik kon helaas geen foto maken van het jongetje want hij zat er halfnaakt bij die dag. Dus hopelijk krijg in de volgende keer een kans. Helaas zit hij er 9 van de 10 keer zo bij, omdat hij waarschijnlijk niet zindelijk is, dus dan laat hij zo alles lopen. :( 

Afgelopen donderdag heb ik geholpen bij de groep van hoop. Dat was leuk, en uitdagend. We hadden de groep van 16 in 3en gedeeld, ik ging met een groepje rekenen. Ik had die avond ervoor rekenwerkbladen uitgeprint, het waren plussommen het begon bij 1+1 en het eindige bij 12+12. het was echt interessant hoe het niveauverschil was. Ik had 5 kinderen tussen de 8 en 13. Sommige van hen hebben wel op een Pre-school gezeten maar anderen hebben nog nooit op een school gezeten. 1 meisje maakte alle sommen zelf, en de rest moest ik eigenlijk met elke som helpen. En als ze het antwoord goed hadden, schreven ze het vaak nog verkeerd, bijv. 21 ipv.12. Het was voor mij leuk om hun een lesje rekenen te geven, ze zijn zo leergierig. Ook al was het soms lastig om bepaalde dingen uit te leggen. We hadden ook nog schoenen gekregen, dus die hebben we uitgedeeld aan deze kinderen, wat waren ze blij :)

Verder hadden we ook nog 2 bankhang dagen, er ging een lichte buikgriep rond in dit huis:( maar gelukkig zijn we daar weer allemaal van opgeknapt. Hier worden de nachten alweer kouder, want de winter is op komst. Gelukkig is het voor mijn idee overdag nog lekker zomer weer. Maar de echte afrikaners lopen af en toe al in winter jassen of truien ook al is het 25 graden :) En in Nederland ligt iedereen dan op het stand het is dus maar net wat je gewend ben!

En nu is de week alweer voorbij, fijn weekend allemaal en geniet van het zonnige weer daarzo...

Foto’s